ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΑΠΌ ΤΟ ΜΑΘΗΤΗ ΤΣΕΡΚΕΖΗ ΝΙΚΟ ΤΟΥ Γ4

  • Εκτύπωση
Τελευταία Ενημέρωση στις Τετάρτη, 10 Φεβρουαρίου 2016

 Όταν πρωτοδημιουργήθηκε αυτός ο κόσμος, κάποιος είχε την ιδέα να χρεώνει την κάθε πράξη με τα απεχθή συνεπακόλουθά της, τις ευθύνες. Βρίσκονται παντού και κανείς δεν θέλει να τις αναλάβει. Παντού, και ίσως λίγο περισσότερο στην Ελλάδα, οι ευθύνες επιρρίπτονται σε απρόσωπους θεσμούς, κυβερνήσεις, συνομωσίες που ευθύνονται για τα πάντα. Αυτό που αδυνατούμε όμως να καταλάβουμε είναι πως , αυτοί οι θεσμοί που αναλαμβάνουν τις ευθύνες, αποτελούνται από αυτούς που αυθαίρετα τις ρίχνουν. Εμένα, εσένα, όλους μας, τον καθένα ξεχωριστά. Μεγαλώνοντας, καταλαβαίνουμε πως βρισκόμαστε σε ένα περιβάλλον αποποίησης ευθυνών. ‘Το ποτήρι έσπασε, δεν το έσπασα’. Επιρρίπτουμε τις ευθύνες σε όποιον έχουμε διαθέσιμο, μη μείνουν πάνω μας και μας μολύνουν. Γιατί πιστεύουμε πως είμαστε καθαροί από αυτές.

Γιατί δεν αναλογιζόμαστε ποτέ πριν αποποιηθούμε των ευθυνών. Γιατί ποτέ δεν σκεφτήκαμε πριν ρίξουμε τις ευθύνες για το μεταναστευτικό στην κυβέρνηση, του οποίου οι εικόνες τόσο στιγμιαία μας θλίβουν στον ζεστό καναπέ του σπιτιού μας, μέχρι να αλλάξουμε κανάλι στην τηλεόραση. Δεν σκεφτήκαμε πως ποτέ δεν προσφέραμε μια βοήθεια σε αυτούς τους ανθρώπους. Μιλάμε για κράτος διαφθοράς και φοροδιαφυγής, ενώ ποτέ, όταν μπορούμε, δεν εκδίδουμε αποδείξεις. Μιλάμε για συμφέροντα, ενώ αρεσκόμαστε όσο τίποτε άλλο στο να ακούμε αυτό που μας συμφέρει. Έτσι τα μάθαμε, έτσι μας έμαθαν. Μόνο δεν θέλω να μάθουν έτσι και οι επόμενες γενιές. Η προσωπική μας ευθύνη τεράστια, μας κοιτά στο βάθος παραμελημένη. Την αγνοούμε. Εξάλλου, πάντοτε την αγνοούσαμε.

Ελπίζουμε στην αλλαγή. Δεν μπορούμε όμως να ελπίζουμε πάνω της, εάν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς. Τότε θα είναι ουσιαστική, θα ξεκινάει από τη ρίζα της κοινωνίας για να την σηκώσει λίγο ψηλότερα. Για να μπορούμε κι εμείς πια, να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη.

Μόνο έτσι γίνεται. Σταμάτα να κατηγορείς την κυβέρνηση, και ίσως γίνει λίγο καλύτερη. Μην κοιτάς μόνο το συμφέρον σου, και θα πάψουν να υπάρχουν παντού συμφεροντολόγοι. Αν το κάνουμε όλοι μας, αν γίνουμε καλύτεροι, θα λιγοστέψουν οι κακοί. Σκέψου το, όσο θα το σκέφτομαι κι εγώ. Μια ερώτηση αρκεί για να σε βυθίσει σε συλλογισμούς. Πριν λοιπόν διαλέξεις τον εύκολο δρόμο της απόρριψης των ευθυνών σε αόριστους θεσμούς, πριν δώσεις την απλοϊκή λύση του να έχεις πάντα δίκιο, να είσαι απόλυτος σε ό,τι λες, πριν κοιμηθείς τον ύπνο του δικαίου, ρώτησε:

Εγώ;